فهمت بُبه بالا /علی رضایی شریف
علی رضایی شریف
نخستین موضوعی که با اسم علی خان حبیب زاده و همنسلانش به ذهن متبادر می شود ، خوش اقبالی آنان است که دوران جوانی و بالندگی شان در عصر طلایی فرهنگ ، هنر و ادبیات ایران یعنی دهه چهل سپری شد . (همچنان که عده ای جوانی و بالندگی شان در دهه ۶۰ سپری شد . )
دورانی که دست اندرکاران فرهنگ آنزمان شاید به خاطر باورهاشان و یا به خاطر نیاز رژیم برای مقابله با موج جهانی چپ گرایی آن زمان به فرهنگ و ادبیات و هنر بهایی ویژه می دادند .
اما این چیزی از کار بزرگ حبیب زاده و همنسلانش که هویت به خصوص بخشیدن به فولکور ادبی و تلفیق آن با موسیقی شاخص خود است ، نمی کاهد . اصولا همیشه در خانواده هایی که ۶ ــ ۵ فرزند دارند یکی سهم ادبیات و هنر می شود .و این جای خوشبختی است که هنر و ادبیات توان گرفتن حق خود را از اجتماع دارند . و علی خان و چند تن دیگر از میان بسیاری از جوانان آن زمان سهم ادبیات و هنر این خطه از آن عصر و آن نسل بودند .
چون در حیطه هنر و ادبیات چیزی که باعث مانائی کار می شود خلوص و نیالودن هنر و ادبیات به غیر آن است ، می بینیم که آثارشان از روح پاک و اندیشه سالم و خلوص نیتشان سرچشمه گرفته و هنوز هم بر دلها می نشیند .
چرا که در کار هنر و ادبیات همیشه پنجاه درصد کار مادی و مرئی و پنجاه درصد دیگر معنوی و نامرئی و به شخصیت فرد هنرمند و درونیات و کارکتر روحی شخص او بستگی دارد و همین پنجاه درصد دوم حافظ مانایی کار است ، پارامترهای مادی در آن تاثیرگذار نخواهند بود و با استفاده از پتانسیل نیرویی که در ذات خود ذخیره دارد به حیات خود ادامه خواهد داد.
کار بزرگی که حبیب زاده برای اعتلای فرهنگ و هنر این خطه و هویت بخشیدن به آن انجام داد قابل ستایش بوده و در بالندگی و اشاعه گویشی که مخصوص مردمان فرودست تلقی می شده تاثیری به سزا داشته است و همچنین اجرای دقیق و مهحکم موسیقی آن و شاد و سرزنده بودن ریتمها که بر گرفته از طبیعت مردم و جغرافیای پیرامونشان بوده است موجب گسترش این نوع موسیقی در هرمزگان و بعد همه گیر شدن آن گردید .
اصالت این موسیقی و ریشه دار بودن آن و بلاغت کلام و فخامت ادای آن هنوز پس از گذشت سی سال خود را به رخ می کشد و ماندگاری مزد طبیعی است که هنر و ادبیات به کوشندگان خود می دهد و انسانها و جوامع بیش از آنکه بهره ای به این تلاشگران برسانند خود خوشه چین و بهرمند از تلاش ایشانند و مدیونشان .
